بی پرده:)

هر چه میگذره متوجه میشم نه ثروت نه زیبایی نه تعداد آدم های اطرافت نه سطح سوادت هیچ کدوم شخصیت نمیشن.از جدال زیاد با خانواده سر اینکه انتخاب دختر باید انتخاب خودم باشه و فرار از این داستاندوستم پیشنهاد آشنایی با یه دختر دندانپزشک رو داد که خیلی از لحاظ رفتاری شبیهمه و راحت باهم کنار میایمجالب اونجا بود که هر دو نه تایم و نه حوصله ارتباط تلفنی رو نداشتیم و قرار شد هم دیگه رو از نزدیک ببینیموقتی از نزدیک دیدمش فهمیدم چرا دوستم می‌گفت شبیه هم هستیمهر دو شمرده شمرده حرف می‌زدیم ؛)ابتدای صحبت بهش گفتم الان میان ما رو میبرن آخه فکر میکنن دوتا نعشه اومدن رستوران ؛/بنظرم فان اومد ولی اصلا واکنشی نداشتاین رو بگم که پیش زمینه من این بود که چون رشتش تاپ و تو کارش موفقه احتمالاً یه نگاه بالا به پایین داره، خودش رو میگیره و توقعات خیلی بالایی دارهولی همه چی برعکس بود یه آدم نیمچه ساده و کاملاً منطقی و اینقدر با شخصیت که اصلا انتظارش رو نداشتمو بهتر از همه اینکه اصلا تا الان دوست پسر نداشت چون اینقدر برنامه های زندگیش زیادن که تایمش رو نداشته(دقیقاً مثل خودم؛)تقریباً همه چی داشت خوب پیش می‌رفت به جز سه نکتهبه نظر می آمد که خیلی خیلی مطالعات زیادی داره ولی به پوچی در دین رسیده(به صراحت نگفت ولی احساس کردم)دوم اینکه اصرار داشت تو شهر خودش بمونه(بهش گفتم به شرط اینکه بیاد خواستگاریم میرم شهرشون؛)سوم اصلا اصلا نمی‌خندید، و واقعاً زندگی با دختری که اینقدر جدیه سختهخیلی با صراحت ازم انتقاد کرد و گفت تکلیفت با خودت مشخص نیست شاید کسی رو میخوای(و این جملش من رو به فکر فرو برد نکنه واقعاً از کسی خوشم میاد و خودم نمیدونم؛)و نظرم رو در مورد خودش خواستمن گفتم خیلی شبیه هم هستیم و تو ذهنم دارم تصور میکن, ...ادامه مطلب